W obszarze naszych działań są ekstrakcje zębów, w tym także ekstrakcje zębów zatrzymanych (na przykład ósemek). W razie konieczności oferujemy także plastykę połączenia ustno – zatokowego, po usunięciu zębów tylnych w szczęce, oraz rekonstrukcję ubytków kostnych przed leczeniem implantoprotetycznym. Warunkiem przeprowadzenia jakichkolwiek zabiegów rekonstrukcji wyrostka zębodołowego jest brak czynnego stanu zapalnego w operowanej okolicy oraz w całej jamie ustnej jak np.: aktywna faza chorób przyzębia czy martwe zęby ze zmianami okołowierzchołkowymi.
Ekstrakcja zęba (usuwanie zęba)
Zabieg ten wykonujemy w znieczuleniu miejscowym, atraumatycznie (zachowując maksymalną ilość tkanek kostnych), co jest szczególnie istotne, jeśli planujemy później wszczepienie implantu.
Jest to procedura chirurgiczna polegająca na usunięciu zęba z zębodołu, jeśli nie kwalifikuje się on już do leczenia zachowawczego bądź protetycznego. W niektórych przypadkach, gdy nie jest możliwe usuwanie zęba przy użyciu kleszczy np.: w przypadku głęboko złamanego lub przetrwałego korzenia zęba, konieczne jest operacyjne usunięcie go polegające na separacji (podziale) korzeni lub odsłonięcie korzenia poprzez nacięcie dziąsła i/ lub zniesienie otaczającej kości.
Ekstrakcja chirurgiczna zębów zatrzymanych
jest to procedura chirurgiczna prowadząca do usunięcia zęba, który w całości (ząb zatrzymany) lub częściowo (ząb częściowo zatrzymany) pokryty jest tkanką kostną i nie zawsze jest widoczny w świetle jamy ustnej. Zęby ulegają „zatrzymaniu” z różnych przyczyn, najczęściej jest to brak miejsca w łuku zębowym lub nieprawidłowy kierunek wzrostu powodujący blokowanie korony o inne zęby.
Głównymi wskazaniami do ekstrakcji chirurgicznej zęba zatrzymanego są: kwestie ortodontyczne, protetyczne, ucisk na zęby sąsiednie, nawracające stany zapalne dziąsła.
Czasem po ekstrakcji zębów zatrzymanych, może powstać ubytek kości spowodowany wykonaniem okna kostnego w celu odsłonięcia zęba. Ubytek taki może wymagać dodatkowych procedur np.: uzupełnienia ubytku w drodze sterowanej regeneracji kości czy użycia materiału kościozastępczego.
Plastyka – zamknięcie połączenia ustno-zatokowego
Połączenie ustno-zatokowe powstaje po ekstrakcji zęba górnego (zazwyczaj zęba trzonowego lub przedtrzonowego) jako komunikacja zębodołu ze światłem zatoki szczękowej. Jest to sytuacja spowodowana budową anatomiczną pacjenta – korzenie zębów od kła do ostatniego trzonowca szczęki mogą naturalnie być usytuowane w świetle zatoki szczękowej- albo wywołane patologiczną resorbcją kości w przebiegu zębopochodnych stanów zapalnych, jak na przykład w wyniku nieleczonych zmian okołowierzchołkowych martwych zębów.
Plastyka połączenia ustno-zatokowego jest zabiegiem chirurgicznym polegającym na przemieszczeniu płata błony śluzowej z przedsionka jamy ustnej i/lub podniebienia oraz szczelnym wszyciu go w miejsce połączenia ustno-zatokowego po usunięciu zęba. Szwy zdejmowane są na ogół po około 10-14 dniach, po indywidualnej ocenie gojenia rany.
Zabieg zazwyczaj wymaga profilaktycznej antybiotykoterapii.
Wykonanie zabiegu plastyki połączenia ustno-zatokowego jest możliwe w przypadku:
- braku przewlekłych stanów zapalnych zatoki szczękowej
- prawidłowej drożności i funkcji przewodów nosowych
- świeżego połączenia ustno-zatokowego powstałego podczas trwającego właśnie zabiegu usunięciu zęba lub połączenia powstałego do 48 godzin wcześniej.
W innych przypadkach takich jak na przykład obecność przewlekłego zapalenia zatoki szczękowej, przetoka ustno-zatokowa (połączenia obecne powyżej 48 godzin), wskazany jest zabieg operacyjny rewizji zatoki szczękowej jednak już w warunkach szpitalnych.
Resekcja wierzchołka korzenia zęba
jest to zabieg odcięcia wierzchołka korzenia, maksymalnie 1/3 jego długości oraz wstecznego wypełnienienia kanału biozgodnym materiałem MTA. Zabieg ten wykonywany jest z powodu utrzymywania się ograniczonego stanu zapalnego w okolicy wierzchołka korzenia i umożliwia pozostawienie w jamie ustnej zęba, który w innym przypadku zostałby usunięty. Obecnie, w dobie stale rozwijających się technik leczenia kanałowego pod mikroskopem zabieg ten wykonywany jest sporadycznie. W naszym gabinecie wykonujemy go metodą mikrochirurgii stomatologicznej, co przyspiesza proces gojenia.
Sinus lift – Podniesienie dna zatoki szczękowej
Brak wystarczającej ilości tkanki kostnej w bocznych odcinkach szczęki uniemożliwia bezpośrednią rekonstrukcję braków zębowych za pomocą implantów zębowych. Główną przyczyną utraty własnej tkanki kostnej są dawno wykonywane ekstrakcje, które powodują zanik kości wyrostka zębodołowego szczeki i rozrost zatoki szczękowej. Zatoka szczękowa to parzysta jama powietrzna znajdująca się po obu stronach szczęki. Wyścielona jest od wewnątrz błoną śluzową tzw. membraną Schneidera.
Zbyt mała ilość kości pod zatoką szczękową nie daje możliwości wprowadzenia implantu. Zabieg zwiększający ilość tkanki kostnej, a tym samym stwarzający możliwości przeprowadzenia implantacji to tzw. sinus lift czyli podniesienie dna zatoki szczękowej.
Zabieg Sinus lift polega na aplikacji biomateriału między kostną dolną ścianę zatoki szczękowej, a błonę śluzową zatoki (Schneidera). Dochodzi wówczas do jej uniesienia czyli sinus lift. W ten sposób zwiększamy ilość tkanki kostnej niezbędnej do wprowadzenia implantu.
W przypadku jeśli grubość własnej tkanki kostnej, w wymiarze pionowym, wynosi min. 4mm (co oceniamy na zdjęciu rentgenowskim), możliwe jest jednoczesne wykonanie sinus lift i wszczepienie implantu. Po 6 miesiącach następuje odbudowa protetyczna.
Jeśli jednak grubość własnej tkanki kostnej jest mniejsza niż 4mm, wykonujemy zabieg sinus lift, a po okresie 6-9 miesięcy wszczepiamy implant, natomiast po kolejnych 6 miesiącach następuje odbudowa protetyczna.
Podcięcie wędzidełka wargi/języka
Jest to zabieg chirurgiczny polegający na przecięciu wędzidełka wargi by zapobiec powstawaniu diastemy (szerokiej przerwy między siekaczami górnymi). W przypadku krótkiego wędzidełka języka mogą pojawiać się problemy z prawidłową wymową, co zostaje skorygowane po wykonaniu zabiegu.
Chirurgiczne leczenie recesji dziąseł
Jest to zabieg polegający na pokryciu odsłoniętych szyjek lub korzeni zęba tkanką dziąsła z bezpośrednio przyległej okolicy (plastyka płatowa, dokoronowe przesunięcie płata) lub w trudniejszych przypadkach przeszczepem tkanki łącznej pobranym z podniebienia twardego. Chirurgiczne pokrycie recesji dziąsła możliwe jest przy utracie tkanki miękkiej dziąsła pokrywającego ząb, przy zachowaniu prawidłowej objętości kości otaczającej ząb. W przeciwnym razie konieczny jest zabieg rekonstrukcji – sterowanej regeneracji kości.
Usuwanie zmian błony śluzowej jamy ustnej oraz skóry głowy i szyi
Zmiany błony śluzowej o charakterze niezapalnym, które wymagają dalszej diagnostyki, zmiany, które podlegają przewlekłemu drażnieniu ze względu na swoje położenie lub budzą niepokój onkologiczny powinny być wycięte z marginesem zdrowych tkanek i przekazane do badania histopatologicznego. Każdy pobrany fragment tkanki przesyłany jest do badania histopatologicznego, a rana zamykana jest chirurgicznie z ewentualną plastyką otaczających tkanek.
Usuwanie torbieli kości twarzoczaszki oraz tkanek miękkich
jest to zabieg polegający na usunięciu patologicznej tkanki wypełnionej zazwyczaj treścią płynną, wrodzonej lub powstałej w wyniku przebytych procesów zapalnych. Usunięta tkanka przekazana jest do badania histopatologicznego w celu pełnego ustalenia charakteru usuniętej zmiany, a rana opatrzona.
Przygotowanie jamy ustnej do rehabilitacji protetycznej – chirurgia przedprotetyczna
Są to zabiegi mające na celu poprawę retencji i stabilizacji, a także komfortu użytkowania ruchomych uzupełnień protetycznych. Eliminują ból i niestabilność użytkowanych protez ruchomych, jak również gwarantują poprawę estetyki zębów i rysów twarzy. Przeprowadzane są na częściowo uzębionych lub bezzębnych szczękach i obejmują zarówno tkanki twarde (kość wyrostka zębodołowego, podniebienia twardego, trzonu żuchwy) jak i tkanki miękkie (dziąsła i pozostała błona śluzowa jamy ustnej).
Plastyka błony śluzowej
Wycięcie przerostów błony śluzowej, plastyka guza szczęki, polega na wycięciu nadmiaru niepodpartej tkanki dziąsła lub błony śluzowej jamy ustnej, które przez swoją lokalizację i wielkość utrudniają lub uniemożliwiają prawidłowe leczenie protetyczne. Zabieg ten ma na celu przygotowanie tkanek do obciążenia protezą.
Pogłębienie przedsionka jamy ustnej
Zabieg ma na celu zwiększenie odległości między szczytem wyrostka zębodołowego, a dnem przedsionka jamy ustnej, przez co stwarza się większą powierzchnię kontaktu między błoną śluzową jamy ustnej lub protezą. Zabiegi takie wykonywane są również w celu zmniejszenia pociągania dziąsła związanego zębów siecznych dolnych ze wskazań periodontologicznych. Zabiegi te polegają na nacięciu błony śluzowej w dnie przedsionka jamy ustnej i odpowiednim przemieszczeniu płata.
Przeszczep tkanki łącznej z podniebienia twardego w celu zwiększenia strefy dziąsła związanego
Zabieg ten wykonywany jest ze wskazań periodontologicznych, w przypadku tzw. cienkiego biotypu przyzębia, w celu zapewnienia większej stabilności tkanki dziąsła otaczającej ząb, zmniejszenia pociąganie wargi dolnej, które może prowadzić do odsłonięcia szyjek zębów. Wykonywany jest również ze wskazań estetycznych, w przypadku planowanych prac protetycznych uzupełnieniami stałymi lub na implantach w celu poprawy efektów leczenia tkanek miękkich.
Plastyka wyrostka zębodołowego
Rozumiemy przez to poprawę kształtu wyrostka zębodołowego mającą zwiększyć efektywność leczenia protetycznego zarówno uzupełnieniami stałymi jak i ruchomymi. Może być przeprowadzona już na etapie ekstrakcji zęba, w przypadku obecności znacznych wyniosłości kostnych lub ostrych brzegów wyrostka zębodołowego czy znacznego zaniku kości w miejscu po ekstrakcji zęba. Zabieg można także wykonać przed leczeniem protetycznym, co ma na celu wyrównanie i zwiększenie objętości wyrostka zębodołowego. Jednak w takim przypadku konieczne jest zastosowanie technik augmentacyjnych: przeszczepu kości autogennej lub materiałów kościozastępczych umożliwiających regenerację tkanki.
Usunięcie wyrośli kostnych
Jest to rodzaj plastyki wyrostka zębodołowego lub podniebienia, który wykonuje się w przypadku przerośniętego wału podniebiennego, przyczepów mięśni (najczęściej na językowej powierzchni trzonu żuchwy), czy znacznych nierówności wyrostka zębodołowego pozostałych po przebytych w przeszłości zabiegach oraz stanach zapalnych. Ma na celu zapobieganie dyskomfortowi w postaci uciskania opisanych miejsc przez protezę oraz zapewnienie jej lepszego utrzymania na podłożu.
Rekonstrukcja wyrostka zębodołowego szczęk / ubytków kości
W przypadku niewystarczającej ilości tkanki kostnej do przeprowadzenia skutecznego leczenia implantoprotetycznego, ubytków po usunięciu torbieli szczęk obejmujących korzenie zębów lub z aspektów estetyczno-czynnościowych, podczas leczenia protetycznego wskazana jest odbudowa objętości tkanki kostnej. Jest to możliwe na drodze przeszczepu autogennej kości pobranej z innego miejsca w jamie ustnej (np.: gałąź żuchwy, bródka) lub na drodze sterowanej regeneracji kości (GBR – guided bone regeneration).
GBR jest procedurą polegającą na aplikacji, w odsłonięte chirurgicznie miejsce biorcze wyrostka zębodołowego kości szczęk, materiału mającego stanowić rusztowanie dla nowo tworzonej kości. Zaaplikowany materiał pokrywany jest błoną zaporową, żeby zapobiec wrastaniu, w miejsce przeszczepu, tkanki miękkiej dziąsła oraz tkanki łącznej włóknistej. Taka izolacja jest związana z dużo szybszym wzrostem wyżej wymienionych tkanek niż tkanki kostnej.
Uzupełnienie zębodołów poekstrakcyjnych jest rodzajem regeneracji tkanki kostnej ( szczególnie w przypadku rozległych ekstrakcji). Wykonuje się je w celu zapobiegania utraty wysokości wyrostka zębodołowego, co następuje naturalnie w procesie gojenia zębodołu oraz umożliwienia wykonania implantacji lub innego rodzaju leczenia protetycznego.